กระยาง ๒ หมายถึง น. นกยาง. (ดู ยาง ๑).
(ปาก) น. ยาจก, คนขอทาน, เช่น ตัวอ้ายพราหมณ์เถ้ากระยาจก.(มโนห์รา). (กระ + ป. ยาจก).
ใช้เข้าคู่กับคํา กระยืด เป็น กระยืดกระยาด.
น. วิมาน, สวรรค์ชั้นฟ้า, เช่น อวยชัยให้พรแล้วเทวัญ กลับคืนกระยาหงันชั้นฟ้า. (อิเหนา). (ม. กะยางัน ว่า สวรรค์, ที่อยู่ของเทวดา).
ก. ขะยิก.
ก. แสดงอาการดีใจหรืออิ่มใจ, ยิ้มย่อง ก็ว่า.
ว. หยิกไปหยิกมา, ไม่ตรง, ไม่เป็นระเบียบ, ยึกยือ ก็ว่า.
ว. อาการที่ลังเลไม่กล้าตัดสินใจ, ยึกยัก ก็ว่า.